Winterwandeling in het natuurreservaat Vasserheide (Lädderken).
Op zondagmorgen 19 januari gingen onder mooie winterse omstandigheden 18 personen van start op de parkeerplaats op de hoek Beekzijdeweg en het Lädderken. Het vroor een paar graden en er was mist, Het hele landschap was met rijp bezet door de aanwezige mist, waardoor het echt winters aan deed en voelde. Prachtig weer voor een wandeling. Wel belemmerde de mist het uitzicht om iets van de contouren van het landschap te zien. We lopen parallel met het Lädderken aan de rechterzijde richting het oosten naar de Onzoelweg. Aan de linkerzijde ligt de Vasserheide, met eerst nog bos met grove den, berk, lijsterbes en jeneverbes op de hoge plekken. In dit bosgebied, door de begroeiing niet zichtbaar, liggen grafheuvels en raatakkers van de eerste bewoners van Twente van 3000 – 7000 jaar geleden. Raatakkers, ook wel celtic fields genoemd, zijn akkertjes van 30 bij 40 meter groot, omgeven door een lage aarde wal, waar de bewoners van die tijd graan op teelden.
We komen nu bij de Onzoelweg aan en gaan deze in. Onzoel betekend nat onland dat men vroeger gebruikte als natte hooilandjes. De Onzoelweg begint met een paar haakse bochten, we lopen dan langs een boerderij en lopen dan recht op een bosje af, waar de beek van het Onzoeldal door stroomt. In het bos is de beek op gedamd voor aanleg van een zwemvijver met een parkachtig uiterlijk. Wat meer naar de bovenloop stroomt de beek door nat botanisch grasland. De beek ontstaat aan de rand van de Reutummer es. We komen op de Polweg en slaan links af weer richting Vasse heide. De mist belemmerde ons om te kunnen genieten van het mooie landschap daar, met zicht op de hoge Nutter es en het Onzoel dal. Op het eind van de Polweg aan de rechterkant ligt een oude dassenburcht, geheel omheind, met de bedoeling daar een dassen paartje los te laten om het te bewonen. Tot heden is daar door allerlei omstandigheden nog niets van terecht gekomen.
Op het eind van de Polweg lopen we een heideveld of wel het Vassergrafveld op, met daarop prachtige vrij liggende grafheuvels. In dit gebied van de Vasserheide liggen 20 grafheuvels, de bekendste van Nederland wordt gezegd. Deze grafheuvels op de Vasserheide geeft ook de eerste vestiging van de mens In Twente aan. Ondertussen horen we een goudvink en zien we een koolmees. We lopen het pad over de heide af en gaan weer het bos in. Hier steken we de Roezebergbeek over en komen op de Tumuliweg. Tumuli komt van het Romeinse woord tumulus wat grafheuvel betekent. Deze Tumuliweg leidt ons langs twee zandafgravingen uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. In deze diepe afgravingen werd illegaal chemisch afval in gedumpt, later legaal zuurteer gestort. Eind jaren zeventig is er een saneringspoging geweest, maar niet door gegaan, dit werd te duur.
In 2010 zijn de teerputten ingekapseld, saneren was ook weer geen optie. Op het afdekzand van de kuil zijn inheemse bloemen gezaaid, zoals bloemen uit Centauri familie, wilde peen enz. In juni en juli is daar dan ook een prachtig kleurrijk bloeiend bloemenveld te zien. We vervolgen de Tumuliweg richting Beekzijdeweg. Daar passeren we een beukenbos met dikke beuken. Hier zien we aantal vogels zoals, klein bonte specht, houtduif, boomklever, pimpelmees, vink en winterkoning. Op het eind van de Polweg gaan we links het wandelpad weer op. De wandelroute loopt door een gevarieerd landschap met bos, akkers en enkele weilanden. In een van deze weilanden stond nog een blauwe reiger. Bijna op eind van het wandelpad ligt een heideveld met prachtige jeneverbessen.
Op het eind van het heideveld gaan we naar rechts richting parkeerplaats. Aan de linkerhand ligt een mooi bosmeertje, dat in de volksmond de pletkoel wordt genoemd. De naam is te danken aan lugubere verhalen die de ronde deden. Daar zou in 1600 een priester uit Ootmarsum zijn vermoord, wiens schedel geplet was. De parkeerplaats komt inzicht en we ruiken de koffie al die voor ons klaar staat, met lekkere zelfgebakken cake. We kunnen terugzien op een mooie wandeling in winterse sferen.
Jan Nijmeijer