Midwinterwandeling Springendal

Midwinterwandeling Springendal

Zondagmorgen 13 december 2015. Op deze zonnige winterochtend zijn we met z’n vijftienen onder leiding van Jan samengekomen voor een tocht langs favoriete plekjes in en om het Springendal. Een tocht met de nodige hindernissen door het vele water van de afgelopen weken.

Vanaf de parkeerplaats aan de Bouwmansweg trekken we langs de idyllische schaapsstal “de Wildspieker” in de richting van de Springendalsebeek. Overal bandensporen, duidelijk het werk van grote machines. De paden staan op vele plekken over de volledige breedte onder water. Bij de beek aangekomen zien we pas wat hier gebeurd is. De smalle Springendalsebeek met z’n diep uitgesleten bedding is veranderd in een brede meanderende stroom. Vrachten wit zand zijn daarvoor van elders aangevoerd. Jan weet te vertellen dat de beschermde beekprik voor deze  herstel operatie  weggevangen is en verderop weer uitgezet. Over de bosbodem loopt een opvallend lange buis. Wasserij Springendal uit Ootmarsum blijkt de rechten te hebben om het bijzondere water van het Springendal weg te pompen. Jan denkt zelf dat hij zijn zachte vel te danken heeft aan het zwemmen in dit zachte water in zijn jeugdjaren.

Even later zijn we getuige van iets dat lijkt op een schilderij uit de gouden eeuw. In het rimpelloze water van de vijver weerspiegelen op indrukwekkend wijze de door de zon verlichte bomen en struiken van het bos. Werkelijk mooi. Waar nu de natuur al zijn rust en schoonheid toont was ooit hier één grote camping, waar vele honderden personeelsleden van Jannink jaarlijks hun vakantietijd doorbrachten. Dat moet ongetwijfeld ook voor hen een geweldige belevenis zijn geweest.

Albertine maakt ons attent op de onopvallende beukenbladpaddestoel. Nadat we een drekweg zijn overgestoken door snel over de aangedroogde korst te lopen, trakteert Herman ons op een stevig bessendrankje. Ook een toevallige passant wordt niet vergeten.                                                                                           Langs het bospad verderop staat verrassend in een boomholte een Mariabeeldje, goed verankerd met een stevige spijker.  Aan de rand van het heideveldje  “Het Onland” doet Tom, de jongste onder ons, een onverwachte vondst:Een reepoot met enkelgewricht. De rest ontbreekt. Langs het pad even later een niet te missen sponszwam met diameter van 40 cm.

Aan de andere kant van de Hooidijk neemt Jan ons mee over een smal pad langs een “kaamp” met winterrogge. We zien zo’n 150 kolganzen overvliegen. Van de dierenwereld merken we deze morgen niet zoveel, maar we genieten des te meer van het landschap en de heerlijke winterzon. Via de Schabosch esch en erve Brunninkhoes komen we weer op het vertrekpunt.  Er is koffie met stukje kerstkransgebak bij passende klanken van de meegebrachte midwinterhoorn.                                      Gerard Wolbert